Saskatoon & Niagara Falls

Vakantie in Canada 2007

Saskatoon & Regina

Een paar jaar geleden kwamen we er achter dat we verre, familie in Canada hebben. Nu vind ik Canada een mooi land en wilde ik allang een keer die kant heen. Gerald was bezig met genealogie en had de gelegenheid om hier voor ook naar Nederland te komen. En wij hadden het genoegen dat hij bij ons ook een paar dagen bleef logeren. En, aangezien we toch naar Canada gingen dit jaar, had hij ons uitgenodigd om langs te komen. En zo'n aanbod krijg je niet vaak.

DAG 1 - 21 juli

Vertrokken om 10.00 uur. Zijn opgehaald met taxibusje en afgezet op Schiphol. Drukte van jewelste. Gelukkig hadden wij al via internet ingecheckt; dus dat scheelde op z'n minst een uur wachten. Natuurlijk paspoortcontrole; en door detectiepoortje heen. Het vliegtuig zou om 13.55 uur vertrekken. Maar, er moesten nog een paar mensen komen, dus het vertrek was pas tegen 15.00 uur.

Over de vlucht valt weinig te vertellen. We vlogen met KLM. Het eten was goed, vis met een broodje, selderie/ham salade en een frambozentoetje of een Indiaas vlees/rijst menu, evenals het drinken en het ijsje wat we kregen.

Op de monitor kreeg je regelmatig info te zienAls je naar Canada vliegt, dan ga je terug in de tijd. Zoals ik al zei, vertrokken wij hier omstreeks 15.00 uur en kwamen wij om 15.45 uur aan in Toronto. Natuurlijk weer eerst pascontrole. Er stond een hele file. We hadden  in het vliegtuig al een formulier gekregen om in te vullen met onze namen, wat we kwamen doen, of we iets aan te geven hadden, waar we wonen en noem maar op. Vanaf Toronto zouden we door vliegen naar Saskatoon, een stad die in het midden van Canada ligt, in de provincie Saskatchewan. Wij zouden om 19.35 uur, local time, door vliegen; dus we hadden nog een paar uur om rond te neuzen en in de taxfreeshop nog iets te kopen.
In Toronto de koffers van de band halen. Alleen misten we de koffer van Erik; die was er niet bij. De hele band afgestruind, niks te vinden. Nagevraagd, en wat blijkt: securitycheck. Men had zijn koffer er tussen uit gepikt voor controle. Maar toen kwam weer het volgende probleem. Het label wat er op hoort te zitten was er dus afgehaald. Dus moesten we gaan zorgen dat er een nieuw doorreislabel op zijn koffer kwam. Eindelijk was dat ook weer in orde en konden we verder rondneuzen.
Voor dat we verder konden naar de Gate, weer detectiepoortje EN weer paspoortcontrole.
Dit vertrek liep ook iets uit. Rond 20.00 uur, local time, vlogen we verder naar Saskatoon. En dan ga je weer terug in de tijd; want je gaat weer twee tijdzones door. We zijn daar in drie uur heen gevlogen en we kwamen er maar een uur later aan. Al met al hebben we te maken gehad met een tijdsverschil van ongeveer negen uur. Vertrokken om 10.00 uur, nederlandse tijd; op de plaats van bestemming, volgens nederlandse tijd: 06.00 uur 's-morgens volgende dag.
Aankomst in Saskatoon. Gerald stond al in de ontvangsthal te wachten. Daarna de koffers van de band afhalen. En, jawel, je houdt het niet voor mogelijk, wij misten nu niet EEN maar TWEE koffers. En die kwamen er niet uit. Natuurlijk melding van gemaakt. Waarschijnlijk zouden ze met de volgende vlucht mee komen; maar daar hebben we nu niks aan. Gerald heeft zijn tel.nr. achter gelaten, zodat ze hem kunnen bellen wanneer de koffers binnen komen. Of ze komen de koffers zelf brengen. Al met al was het een vermoeiende dag.  Je bent lang onderweg voordat je op je plaats van bestemming bent; alleen ga je terug in de tijd. En dat speelt de eerste dag wel even mee.

De  ontvangst was heel hartelijk. Natuurlijk wat kleinigheidjes mee genomen. De vrouw van Gerald, Joceline, werkt hier bij de politie; en ik had nog een hele hoop mouwemblemen liggen van politie uit diverse landen. Die heb ik dus meegenomen. Voor de collectie op buro hier. En zo te horen heb ik er meer meegebracht dan zij aan verzameling op buro hebben. Even wat bij gebabbeld en toen onze kamers maar opgezocht.

DAG 2 - 22 juli

Toch goed geslapen; en al is het niet lang, het is toch voldoende. We waren allemaal bijtijds op, behalve Erik. Voordat wij vertrokken had hij 's-nachts nog zitten computeren met een vriend; dus 's-morgens vroeg kwam hij pas thuis. Vandaag niet veel gedaan, wat geluierd; en nog steeds hopende dat ze de ontbrekende twee koffers zouden vinden en brengen. 's-Morgens met Gerald wezen shoppen na een Canadian breakfast: dunne pannenkoekjes, aardbeien, slagroom, maple leaf sirop, worstjes, bacon, gebakken canadese ham, druiven en meloen en 's-middags kwam er visite. Het was heel gezellig, Ook de vader van Gerald kwam; en daar konden we dus Nederlands mee praten. Hij was na de oorlog geëmigreerd naar Canada. Het bleef flink benauwd. In de zon moest je uitkijken, zeker als je in de tuin op de tegels liep, want je kon gelijk je voeten verbranden, zo warm als het was. We hebben ook nog gebruik gemaakt van de Jacuzzi die in de tuin staat.

Even na het ontbijt belde Gerald naar de airport om te checken of de koffers al boven water waren; nou, NIET DUS. Ze wilden nog meer gegevens hebben, zoals naam, adres, plaats, postcode.
Toen dacht ik: Tja, al de koffers zijn gelijk ingecheckt, ze zijn gelabeld; wat kan daar nou nog mee mis gaan. Blijkbaar dus vanalles.

Later op de dag belde de airport op, ze hadden een koffer getraceerd. Omdat wij buiten zaten met z'n allen, stond het op de voicemail. Alleen waar ze de koffer gevonden hadden werd er dus niet bij vermeld. De middag en avond was gezellig; we hadden met iedereen aanspraak, ook al kenden ze ons niet eens. Als avondeten hadden we een knoert van biefstuk, met alles erop en eraan en er bij. Terwijl we aan het eten waren, werd er gebeld: de airport. Ze hadden beide koffers gevonden en ze zouden nu gebracht worden. Een hele opluchting. Anders hadden we een hoop rompslomp gehad met oa. een klacht indienen, geld zien te krijgen om spullen aan te schaffen want je hebt niks als je koffer kwijt is. Aan de koffer hing een labeltje met de tekst: Sorry voor het ongemak. Nou, daar heb je wat aan zeg.
Maar ja, nu konden we weer tenminste onze eigen kleren aan trekken; en de gastvrouw bedanken voor het lenen van haar attributen. Ik heb daar overigens geen gebruik van gemaakt.

DAG 3 - 23 juli

08.10 uur. Ben net boven, want we slapen in de basement, zeg maar de kelder: twee slaapkamers en een eigen badkamer. Vera slaapt op 1 hoog. Het is nu al dik over de 20 graden buiten. Binnen is het goed vertoeven want overal is airco in huis. Buiten staat ook geen zuchtje wind, dus dat belooft wat voor vandaag met die warmte. Vandaag ook de rental car ophalen en gelijk Erik inschrijven als 2e chauffeur.

The rental car.
Leuk geregeld. Er was geregeld dat wij de huurauto op konden halen op de airport in Saskatoon. Eenmaal op het vliegveld, bleek dat er geen balie was van Alamo, het verhuurbedrijf; wel zat er en bedrijf dat een overeenkomst met Alamo heeft.
Dus daar de dame achter de balie aangesproken. Zij aan het bellen; en het resultaat : jammer dan, maar zij kon niks voor ons doen. Nou, fraai zeg.
Sta je op het vliegveld met vier koffers, auto gehuurd; alleen moet je 2 1/2 uur rijden, naar Regina, om de auto te halen. Terwijl we dus geen vervoer hebben om de auto te halen.
Gelukkig had Gerald vervoer. Bij hem thuis hebben we dus Alamo opgebeld en verteld (wel netjes natuurlijk) wat ze met de auto konden doen.  En gelijk een mailtje naar het reisburo dat we nu dus geen auto hebben en dat we dus restitutie willen van de betaalde auto; het is tenslotte hun fout.
We hebben geluk want we mogen gebruik maken van de auto van Gerald als we ergens heen willen. Vanmiddag gaan we een museum bezoeken in de buurt. Buiten is het dertig graden maar volgens mij heeft iedere auto hier airco, dus dat zit wel snor.

In het Western Development Museum stonden een hoop nagebouwde western-shops, zeg maar: de krant, de blacksmith, de kruidenier, de dentist (tandarts);

Filmpje!

ook een kantoortje van NWCMP (North-West Canadian Mounted Police), met een ijzeren cel.

Daar hebben wij de dames achter gelaten en tegen de mounty die daar zat gezegd: "book them". Of hij verstond geen Engels of hij had een hekel aan vrouwen; we kregen ze in ieder geval weer mee. Nou ja, je kan ook niet alles hebben.

Er stond ook een heeeel oude auto. Wilma ging er in zitten en ik moet zeggen, het paste goed bij elkaar; ongeveer van hetzelfde bouwjaar (ff kijken; nee, ze heeft het niet gehoord)(Wel net gelezen!)

Daarna naar een winkel centrum. Ja hoor, het zou eens niet waar zijn; Gerald had zijn parkeerticket al betaald en dames gingen (zucht) gewoon verder shoppen. Dus ik de winkel in en bij de kassa gezegd: No no no, we are Dutch en wij zijn krenterig.
Daarna zijn we gaan shoppen bij een heel groot warenhuis, de Walmart. Ze hebben daar letterlijk van alles. Name it, we've got it.
En natuurlijk konden de dames het ook hier niet na laten; jawel, er moest en zou hier ook iets gekocht  worden. (Zucht)
En toen weer naar huis. Buiten was het nog steeds over de dertig graden, maar in de auto was het aangenaam vertoeven.
Thuis heel uitgebreid gegeten (corn on the cob, perogies met champignonsaus, menonite sausage met lemon/dille mosterd) daarna niet veel meer gedaan.
Nog even in de Jacuzzi, daarna heeft Gerald die leeggemaakt, schoongemaakt en weer gevuld voor volgend gebruik.
Ook nog koffie op met Saskatoonberry Pie, niet te laat naar bed want we moesten vroeg op, Prince Albert Park lag te wachten.

DAG 4 - 24 juli

06.30 uur (local time)
Het is nu lekker buiten, fris windje, nog niet zo warm. Het zou vandaag 39 graden worden.
We gaan vandaag zwemmen bij een meer. Kennissen van Gerald hebben daar een cabin staan, waar ze het gehele jaar verblijven.
Om voor de grootste hitte daar te zijn, vertrekken we rond 08.00 uur. Maar dat werd een uur later, omdat Gerald de avond er voor nog dingen voor zijn werk moest regelen. In Calgary was er een staking op handen en van hieruit zouden er dan mensen die kant heen moeten gaan om het op te vangen.
Dus, rond 09.00 uur vertrokken we.

Gerald moest nog even op zijn kantoor langs, hij is Director of Operations, en terwijl hij daar nog wat werk deed, kregen wij een rondleiding van een ambulancebroeder. Ze hebben daar mooi spul zeg.
Een pop om op te oefenen; en niet zomaar een pop. Dat ding kostte 60.000 dollar. Maar dan heb je ook iets.: laten ademhalen, ingeklapte long, naald in de borst, ziektes simuleren, pupillen laten veranderen, ze kunnen simuleren alsof hij 20 is of als iemand van 80. Mooi spul.
Natuurlijk kon ik het niet nalaten en zeggen, terwijl ik op Wilma wees: hier heb je nog een proefpersoon en die is niet zo duur als die van jullie.
Maar, daana zijn we toch verder gereden... en Wilma ook.
Demonstratie pop; filmpje!

We gingen dus zwemmen in een meer, Lake Emma. Daar wonen Patty en Terry. Prachtig aan het water. Daar hebben we iets gedronken. We waren van harte welkom.
Het valt op dat we, ook al zijn we vreemden voor die mensen, overal hartelijk welkom zijn. Dat kom je in Nederland niet veel tegen.
Toen werd er gevraagd aan de kinderen of ze wel eens 'tubing' gedaan hadden.
Tubing is met een opgeblazen plastic band achter een boot aan banjeren.
Nou, dat hebben ze dus nog nooit gedaan; en die kans lieten ze zich niet ontgaan natuurlijk. Dus gingen we met Patty naar haar moeder, die aan Lake Anglin woont met haar schoonzoon Kevin waarbij we dit konden doen. Terry bleef thuis.

Ze vonden het hartstikke leuk; wel natuurlijk een lifejacket (zwemvest) aan.  Filmpje!

Daarna zijn we nog het meer rond gevaren.

Bij de tweede ronde vlogen ze van de banden af!
En daarna weer terug naar Patty's huis.
Daar was Terry al bezig met de voorbereidingen voor het bakken van bisonvlees; en Patty ging de rest van het spul klaar maken; rijst, rauwkost met een dipsaus.
Kijk, dan vraag ik me af: waar kom je zoiets in Nederland tegen. Die mensen zijn maar met tweeen en nu komen er in een keer vijf man meer bij; en allemaal mee-eten. Helemaal geen probleem.
Petje af hoor, zoals de mensen hier zijn.
Na het eten vroeg Terry aan de kinderen of ze wel eens op een Quad gereden hadden. Tja, dat moet je net aan die van ons vragen : NEE DUS.

Filmpje!

Dus maakte Terry , die nu gepensioneerd is en vroeger bij de RCMP (Royal Canadian Mounted Police) werkte, de Quad in orde.
Dus dit kunnen ze nu ook van hun verlanglijstje schrappen.
Nadat we dit gedaan hadden, zijn we vertrokken; want het was nog een dikke twee uur rijden voordat we weer thuis zouden zijn. De afstanden daar zijn heel anders als hier.
Wij zitten in de provincie Saskatchewan; maar deze provincie is 15 x groter dan Nederland.
Een paar uur rijden hier is niks. In Nederland zeggen we dan maar van: laat maar zitten.
Op de terugweg nog een ijsje gehaald.
Wilma wilde een 'small' ijsje; dus ik zeg van: pak toch iets groters.
Nou, dat hoefde dus echt niet. Wat in Nederland klein ijsje is, is daar ook klein. Wat ze hier als een klein ijsje krijgt, is net zo groot als de grootste hier. En ik wilde nog wel een groot ijsje hebben; maar daar heb ik toch maar van af gezien: ...doe mij die maar..
Daarna nog even getankt en naar huis gereden; en rond 22.15 uur (local time) waren we thuis.
Al met al weer een vermoeiende maar wel leuk ingevulde dag; zeker voor de kinderen.
Ik verwacht dat ze morgen wel spierpijn zullen hebben (watjes).
De temperatuur was toch niet zo als wat ze 's-morgens op de radio gezegd hadden. We zouden 39 graden krijgen vandaag. Maar het viel mee en het was lichtelijk bewolkt, wat de dag toch aangenaam maakte.
Wat me wel opvalt hier is dat de auto's aan de voorkant geen kentekenplaat hebben. Volgens Gerald is dit een vorm van bezuiniging geweest. Oudere auto's kunnen er nog wel een hebben. Leuk als je van achteren aangereden wordt; you'll never know what hit you. Ook zoiets als een APK voor motorvoertuigen kennen ze hier niet. Ik heb al een auto gezien waarvan ik dacht: tja, die wordt alleen nog door de roest bij elkaar gehouden. En, wat hier ook mag, is rechts af draaien terwijl het rood is. Tenzij er een bord bij het stoplicht staat dat zegt dat het niet mag; anders kun je gewoon door kachelen. Ook het rijgedrag is hier heel anders dan bij ons. Niks agressief bij, geen middelvinger omhoog, alles gemoedelijk. Je komt hier ook kruisingen tegen waar bij alle vier de straten een STOP-bord staat met een onderbord er bij waar op staat: Four ways. Daar moet iedereen dus stoppen en wie het eerst komt, wie het eerst door mag rijden. Gaat allemaal prima.

DAG 5 - 25 juli

07.00 uur  (local time)
Het is bewolkt hier aan de achterkant van het huis en aan de voorkant helemaal niet.. De hond uitgelaten. Iedereen slaapt nog.
Vandaag houden we een rustdag en we kijken wel wat en of we verder nog iets gaan doen.
Morgen gaan we waarschijnlijk naar Regina, naar het museum van de RCMP. Is toch nog een dikke 2,5 uur rijden. Hier zijn afstanden rijden van een paar uur heel normaal.

Het is vandaag de hele voormiddag bewolkt gebleven. Het was fris zat om een jas aan te doen. Vanmiddag begon het wat warmer te worden.  En even met Gerald naar de garage geweest. De kinderen afgezet bij een winkelcentrum; en Wilma is bezig geweest de foto's te rangschikken in een album op internet.
Vandaag dus niet veel gedaan.

Als avondeten spaghetti.
Vera is vanavond met Gerald naar een baseballwedstrijd van vrouwen.
Erik zit in de Jacuzzi. En ik??
Ik ben dit aan het typen; en tv kijken : een ding van 60 " . Wat een knaap zeg.
Morgen gaan we inderdaad naar Regina. Gerald moet werken, dus gaan wij met z'n vieren.

DAG 6 - 26 juli

07.00 uur. Local time.
Iedereen slaapt nog. De hond weer uit gelaten. Het zonnetje begint al op temperatuur te komen. Er staat een klein windje.
We zouden vandaag om 09.00 uur vertrekken; dus om 08.15 uur ben ik maar begonnen om iedereen wakker te maken.
Maar ja, zoals gebruikelijk bij ons, wordt het dus later dan 09.00 uur voordat we vertrekken; het is zelfs bijna 10.00 uur.
We mogen de auto van Gerald's dochter gebruiken en hij zet een koelbox achterin met genoeg drinken en wat fruit voor onderweg, het gesmeerde brood gaat erbij.
Naar Regina is het 247 km en je mag maar 110 km/h op de snelweg. Nou, tel maar uit hoelang je er over doet. Wij dus 2,5 uur, inclusief wegwerkzaamheden.
Het is een lange rechte weg, het zonnetje schijnt binnen, de airco staat wel aan maar toch krijg je het gevoel dat je slaperig wordt.. achter het stuur.
We zouden het eerst naar de RCMP gaan, naar de parade. Erik was navigator en we kwamen net op tijd aan in het gebouw. Ze wilden net met de hele club naar de paradeplaats gaan. En het was knap warm.
Wij zaten mooi op een bankje in de schaduw van een boom, dus voor ons viel het mee.
Er kwamen diverse recruten voorbij, met het word 'cadet' op de schouder. Een aantal hadden sportschoenen aan. En dan liepen ze niet gewoon, nee, ze trimden dan naar het gebouw waar ze moesten zijn, met hun handen voor de borst. Het was in ieder geval een raar gezicht.

Als eerste kwamen de muzikanten; en daarna in groepen de cadetten. Het was leuk om naar te kijken, zeker als je in de schaduw zat.

Het geheel duurde ongeveer een half uur. Daarna gingen we naar de shop, waar van alles te koop was. Dus hebben wij het e.e.a. gekocht.

Na de RCMP zijn we naar het Royal Saskatchewan Museum gegaan, ook in Regina.
Kost geen intree maar men verwacht van de bezoekers een 'donatie'. En er stond ook bij WAT ze verwachten als donatie; b.v. Per volwassene 2 dollar, per familie 5 dollar.
Het is een prachtig museum waar men van alles terug kan vinden over het alluvium, cambrium, ordovicium; oftewel samengevat: de prehistorie in dat gebied daar. Heel interessant, als je er van houdt.
 

Filmpje!







poppetje werd bijna gegrepen door een Dino!
Filmpje!

Daarna hebben we nog een tentje opgezocht waar we iets konden eten (donuts, sausage rolls) en drinken, en toen zijn we dus weer  huiswaarts gegaan. Al met al is het toch een pokke eind heen en terug rijden voor die paar uur dat je er bent.
Als je hier in Nederland 2,5 uur rijdt, dan ben je de grens over; hier in Canada ben je dan pas in een andere stad.
Onderweg naar huis, Erik reed terug, zijn we nog even van de weg af gegaan om een meer te bekijken wat we op de heenweg niet hebben zien liggen (in de buurt van Thode). En daar kwamen we oog in oog met een paar groundsquirrels (grondeekhoorns) te staan; ze stonden gewoon langs het pad je aan te staren van: wie zijn jullie nou weer.

Nou, die hebben wij dus even verteld wie we waren. En daar waren ze niet blij mee: we hebbben ze daarna ook niet meer gezien, gek hè? 
Daarna weer richting huiswaarts.
Met het eten lekker gemakkelijk gedaan; gewoon chinees gehaald. Zat weinig smaak aan, maar dat weet je ook niet van te voren. En zo is deze dag ook weer voorbij.
Het gaat stilletjes toch snel voorbij; we zitten morgen al weer op vrijdag. Dan zit de eerste week van de vakantie er al bijna op. Wat we morgen doen, weten we nog niet. Misschien de boel op stelten zetten. We zien wel.

DAG 7 - 27 juli

07.15 uur (local time)
De zon begint al aardig te schijnen. Het zou vandaag tussen de 32 - 34 graden worden; dus knap warm.
Iedereen ligt nog in bed. De baas (Wilma) kwam er een paar uur later uit, Erik tegen 12.00 uur en Vera was niet lekker dus die hebben we laten liggen.
Net na het middageten even met Gerald de stad in gegaan en daarna zijn Gerald, Wilma, Erik en Vera gaan golfen.

Joceline is met het eten bezig. We krijgen kip met, zoals het er nu uit ziet, bier smaak. Zo te zien zit er een blikje bier in hun .. En hup,  zo op de barbeque.

Met andere woorden: we eten bezopen kip.
Na de bezopen kip hadden we nog zelfgemaakte taart, met slagroom.
 

Daarna zijn we gaan bowlen.
En laat ik nou een prachtige eerste game gooien: 150 punten.
En laat ik nou denken dat ik winnaar ben.
En laat Erik nou met z'n laatste worp een strike gooien, met natuurlijk twee extra worpen.
En laat hem nou net vier punten over mijn punten heen gaan.
Tja, van je kinderen moet je het maar hebben.
Wat Wilma betreft, die gooide als een dweil. Maar aan het eind van de drie games hebben we haar van de vloer gehaald en maar weer meegenomen.
De zoon van Gerald had gevraagd of de kinderen nog even langs wilden komen na het bowlen. Hij zat met wat andere jongelui in zijn tuin achter een vuurtje (pyromaan?) toen wij ze gingen afzetten. En zo kwam er aan deze dag ook weer een eind.

DAG 8 - 28 juli

07.20 uur local time.
De zon begint weer z'n best te doen. De weersvooruitzichten zijn dat we de komende dagen weer een aantal dagen boven de 30 graden zullen zitten.
Joceline moet werken. Gerald ligt nog te pitten, net als de rest.
We zullen wel zien wat we vandaag gaan doen.
Het is vandaag inderdaad boven de 30 graden.
Rond 11.30 uur was iedereen op, dus de tafel gedekt.
Daarna zijn de dames bezig geweest de foto's van de camcorder te halen en op de pc te zetten.
Erik is met z'n Harrie Stotter, sorry, Potter verder gegaan; in het engels. Hij heeft het boek hier gekocht en is z'n best aan het doen om het uit te krijgen.
Ik heb mijn twee meegebrachte boeken ook al uit; wat me thuis niet in een week lukt, lukt me hier wel.
Misschien omdat we hier 8 uur achter lopen op Nederland!!!
Ben nu met een boek bezig van Roald Dahl. Heeft iets van 735 bladzijden.  Ik denk niet dat ik het deze vakantie uit krijg.
Gerald moest vandaag werken en zou, als hij klaar was, met ons uit eten gaan bij een pizzaboer (Boston Pizza).
In de straat van die pizzatent zitten een hoop andere eettentjes en volgens Gerald moet je daar voor 18.00 uur binnen zijn anders kun je het vergeten.
Wij waren er mooi op tijd en het eten was goed: lasagna, penne picante of zoiets dergelijks en Erik had een pizza. Was je glas leeg dan kreeg je gewoon een nieuw glas drinken, zonder dat het in rekening wordt gebracht.

Daarna zijn we gaan midgetgolfen. En, jawel, Erik was ook hier de winnaar. Op de terugweg hebben we nog 'icecreampizza' gehaald.
Daarvan hebben we dus vanavond een stukje soldaat gemaakt; smaakte goed. Erik zit weer te lezen, Wilma zit in de Jacuzzi (met een flesje bier), ik ben aan het typen en Vera is op haar kamer. De dag is weer bijna om.
Morgenvroeg, voor dat het echt warm wordt, gaan we naar Fort Carlton. Dat ligt op een uurtje rijden van hier.
Morgenmiddag gaan we een boottochtje maken op de Saskatchewan rivier.

DAG 9 - 29 juli

Vanmorgen weer om 07.00 uur op. Vandaag gaan we naar Fort Carlton. Rond 09.30 uur zijn we vertrokken. Het liep toen al tegen de dertig graden; maar daar merk je in de auto niks van.

Het Fort hebben ze helemaal weer op moeten bouwen omdat dit in 1895 afgebrand is. En pas in 1965 zijn ze het hele spul gaan opgraven en opnieuw gaan bouwen.

Filmpje!


 

Filmpje!

Nou, het hele spul bekeken en nog wat souvenirs gekocht. Erik ging niet mee; die had zijn Harrie Potter vanacht afgemaakt, sorry, uitgelezen.
Daarna zijn we op de terugweg langs de galerie van Glen Grimshaw gegaan. Hij heeft er leuke schilderijtjes hangen; en ook de prijzen waren schilderachtig. Er hing een schilderij met een geel embleem van de RCMP erin, en nog iets er om heen. En de prijs: 3000 dollar.
Dan heb je toch een steekje los zitten als je zoiets koopt. En dat was nog niet eens het goedkoopste schilderij. Er hing er zelfs een van 12.000 dollar. En was het bijzonder? Nee, niet echt.
Zo'n ding kopen? Nou, schrijf maar op je buik. Echt niet he.
Maar hij had ook andere oude rommel staan, bv. Een oude zeis, oud serviesgoed wat wij dertig jaar geleden thuis hadden en waarvoor hij ook een heeeele goeie prijs vroeg.
Bij andere dingen stond een bordje met de tekst:
Nice to see, nice to hold, take it & brake it, consider it sold.

Nice gevonden moet ik zeggen.
Toen kwamen we nog ergens langs waar we nog een aantal muurschilderingen van indianen en dat spul tegen kwamen. Die hebben we dus ook op de foto gezet.

En daarna zijn we weer naar huis gegaan, want vanmiddag rond 16.30 uur hebben we nog een boottripje op de rivier.
De baas (goh, wie zou dat nu zijn) zit nu in de Jacuzzi, met Joceline. Gerald ligt te lezen. En ik zit het verslag bij te werken omdat ik een geheugen als een zeef heb, tenminste wat dit betreft. Ik weet nog wel hoe de kinderen heten.

De boottocht.
Was leuk, duurde ongeveer een uurtje. Een paar bruggen gezien, de universiteit, ziekenhuis en nog een paar dingen.

Filmpje!


Bressborough Hotel
 

En weet je trouwens hoe ze Saskatoon noemen: City of the Bridges ook wel City of the seven Bridges. Tjonge, ze hebben zeven bruggen en krijgen gelijk zo'n naam zeg.
Ik heb ze hier al verteld dat bij ons de steden wel meer dan zeven bruggen hebben; pak Amsterdam maar. En hier hebben ze zeven bruggen en zijn gelijk beroemd.
Ik denk dat ze hier met wel meer dingen achter lopen dan alleen de tijd.

DAG 10 - 30 juli

06.45 uur (local time)
Gerald is al naar z'n werk. Joceline zit de krant te lezen en gaat zo weer terug haar kurf in. Ik ga de hond uitlaten.
De zon laat zich al een klein beetje zien, wat wolkjes in de lucht, fris windje. Ben benieuwd hoeveel graden het vandaag weer gaat worden.
Gisteren was het bij het fort rond de 30 graden en toen we Saskatoon weer binnen kwamen was het daar 34 graden.
Dat krijg je hier he; ze willen alle temperatuur voor zichzelf houden. (Those Can-idiots)
We zijn natuurlijk allemaal wat aangekleurd. Wilma ook, maar dan door de muggen die bij het fort zaten. Ze heeft prachtige plekken op haar been zitten.

Daar kan menig mug een puntje aan zuigen; wat ze natuurlijk ook gedaan hebben. Erik heeft er ook een of twee, maar die is gisteren toch niet mee geweest. Zal wel de huismug zijn geweest denk ik. Vera zag ze gisteren ook al vliegen. Ze maakte in ieder geval meer gebaren dan anders.
Ik heb nergens geen last van; maar zeg nou eens zelf, wie wil er mij nou prikken!!!

Het is nu 08.22 uur. Iedereen ligt nog steeds in bed.
Gerald zou rond 11.00 uur terug komen, dan kunnen we even boodschappen gaan doen.
Even spieken op mijn lijstje wat we vandaag nog meer gaan doen.
Oh ja, naar de film van Harrie Potter, met z'n allen. En als we daarvan terug komen dan gaan we pizza eten. Heb de krant ook al gelezen. Wat schrijven die lui beroerd nederlands zeg. Is het engels ? Geen wonder; ik kon er al geen touw aan vast knopen. Mijn engels is net zo goed als m'n nederlands; daar snapt ook niemand iets van.
We gaan de hond maar weer eens uitlaten en dan even lezen. Het enige woord engels wat ik ken EN de hond ook verstaat is: SHIT. En DAT is iets wat hij heel goed kan.

Rond 11.30 uur was Gerald terug van zijn werk. We zijn eerst gaan eten, daarna even de bank geplunderd want Vera wilde haar portemonnee weer spekken. Ze wilde een paar boeken kopen. Wij moesten nog bier en wijn halen en dat krijg je hier alleen maar bij de slijter. In de supermarkt hebben ze van alles maar daar zit geen alcohol in. Nou, de boekwinkel zat er in de buurt, dus dat kwam goed uit. En toen even boodschappen gedaan.
Omdat wij woensdag, het is nu maandag, vertrekken, heb ik nog even een paar wasmachinetjes gedraaid; zodat het allemaal weer schoon is; want je bent tenslotte toch anderhalve week hier.
En buiten was het over de dertig graden, dus kon het allemaal buiten hangen. Alleen was de vraag: waaraan. Volgens mij hebben ze hier nog nooit van een droogrek of wasmolen gehoord; wel van een droogtrommel. Vanmiddag gaan ze toch naar de film, de Transformers (in de nieuwe Galaxy), dus kan ik mooi de was even wegstrijken.
Zo gezegd, zo gedaan. De was is helemaal weg.

Vanavond pizza gegeten; en niet zo'n kleintje als je bij ons krijgt. Die van ons passen er wel twee of drie keer in. En daarna tart, sorry, taart met slagroom. Ben benieuwd of ik aangekomen ben. Moet haast wel hier.
En dan er toch nog zo goed uit zien. Ja, ik weet het; ik heb het nu eenmaal in me. (wahaha)

DAG 11 - 31 juli

07.00 uur (local time)
De hond uitgelaten. Nu aan de lijn. Blijkbaar had er iemand geklaagd dat de honden hier los lopen. En als ze je betrappen kost het een boete van 500 dollar. Da's nie mis. Kunnen ze dat ook niet voor schoonmoeders invoeren. Die lopen ook altijd los.

De lucht is helemaal betrokken; volgens mij krijgen we misschien nog regen. Hebben we gisterenmorgen ook gehad. Ik had net de handdoeken binnen, er vielen een paar spatjes regen, en dat was het. Het zou vandaag ook maar 24 graden worden. Als het goed is ga ik vandaag met Joceline het politieburo bezichtigen. Wilma gaat met Gerald en Vera naar de Zoo. Erik heeft er niet zo'n interesse in.

De plannen zijn toch iets anders gelopen.
Heb vanmorgen wel een rondleiding gehad op het politieburo. Verschilt qua afdelingen niet echt veel van de onze. De rest lag nog op bed, dus ben ik alleen geweest.
Vanmiddag hebben we lunch gehad bij The Berry Barn. Joceline kwam wat later ivm een partij bijeenkomst. Men had daar Belgische wafels. Ja ja, die Canadezen hebben nou ook niks van d'r eigen.
Dus mijn dochter en ik bestelden een Belgische wafel. Die krijg je warm en daarmee kun je naar een soort ijskar toe waar je er fruit op kunt doen en ECHTE slagroom. Volgens Gerald mag je er maar een keer langs lopen.
Ik heb me dus niet onbetuigd gelaten; ja, ik heb me laten gaan en er een kwak opgegooid van aardbeien, een soort kersen, vanillepudding (dat moest het voorstellen) en natuurlijk een hele kwak slagroom.; en de chocoladesaus niet te vergeten.
Ik had natuurlijk een halve wafel kunnen bestellen, maar ja, ik ben een Bosschenaar; en dan doe je zo iets natuurlijk niet.
Maar om eerlijk te zijn, zou ik aan een halve ook voldoende gehad hebben; tenminste, met wat ik er op gedaan had ja.. Gelukkig was Erik er ook bij en heeft hij het restant van mij opgegeten.
Het dessert hebben we maar overgeslagen.

Daar ligt een wafel onder ja.

Bij die tent was ook een souvenirshop; dus die hebben we ook maar gelijk geplunderd. Daarna zijn we nog op de terugweg langs een 'native' shop geweest, waar ze vanalles aan indiaans spul versjachelen, sorry, verkopen. Die hebben we dus ook wat spul afhandig gemaakt.
Van daar uit zijn we nog even langs de University of Saskatchewan gereden. Daar hebben we de winkel ook nog bezocht; en ook hier hebben we ons niet onbetuigd gelaten. Volgens mij houdt Canada dit jaar een flink geldbedrag over op de begroting. Erik heeft gelijk geinformeerd wat de mogelijkheden zijn om hier te studeren.
Thuis de koffers gelijk mee in orde gemaakt zodat we dat morgenvroeg niet hoeven te doen. Alles zit er weer in.
Ik hoop alleen dat wij morgen in Toronto ALLE koffers aantreffen en niet de helft weer missen.
Het heeft vanmiddag inderdaad ff geplensd; misschien een half uurtje en toen was het weer over. Waardeloos die regenbuien hier. Maar, met dit weer voel je je wel als thuis; dus weinig last van heimwee.

 

Wordt vervolgd met deel 2: Niagara Falls en Crystal Beach

Saskatoon & Niagara Falls club
Website met films

Bram      Erik, Vera en Bram      Wilma